DEN ANNSAME
Han har ikkje stund til å stogge
og ikkje tid til å sjå.
Menneske som han møter,
dei ansar han aldri på.
Det gjeld um å fara fort.
Mykje var det å gjera.
Det auka dess meir han fekk gjort.
Så lid det til endes på dagen.
Han står der, studd over stav
og spør: Kva har livet gjeve
og kvar er det vorte av?
Slik jaga han gjennom livet
utan å få det fatt.
Ei glede sprang etter på vegen
men nådde han aldri att.
1 kommentar:
Godt dikt og en viktig påminnelse! Kanskje spesielt i disse influensatider. Opplever vi stress, for lite hvile/søvn i kombinasjon med feil kosthold "ber" vi jo om risiko for smitte.
Legg inn en kommentar