Fredagsdiktet

I en tidligere bloggkarriere på VGB hadde jeg en fast spalte kalt Lyrikkhjørnet. I nesten ett år postet jeg daglig fra vår store skattkiste med lyrikere. En daglig dose blir litt tidkrevende, men kanskje ett ukentlig kan glede noen lesere.

En av mine yndlingslyrikere er Jan Magnus Bruheim. Bruheim født og oppvokst i Skjåk, bodde i 7 år i Botnane, like ved Høljebyen.

I diktet den annsame gir han oss noen tanker om det livet vi lever. Kanskje til litt refleksjon på inngangen til helgen. Velbekomme.

DEN ANNSAME

Han har ikkje stund til å stogge
og ikkje tid til å sjå.
Menneske som han møter,
dei ansar han aldri på.

Det gjeld um å fara fort.
Mykje var det å gjera.
Det auka dess meir han fekk gjort.

Så lid det til endes på dagen.
Han står der, studd over stav
og spør: Kva har livet gjeve
og kvar er det vorte av?

Slik jaga han gjennom livet
utan å få det fatt.
Ei glede sprang etter på vegen
men nådde han aldri att.