Vox leser fredagslyrikk - Jakob Sande

Det er fredag og tid for enda ett julebord. I kveld samles gamle kolleger for å prise Lutefisken på Stortovets Gjestgiveri. Som vi har gjort i vårt lille chambre separée i over 20 år.

Og etter det gode laget, den gode maten og det edle fludium, kommer det en dag i morgen. Og få har vel skildret manges tanker dagen-derpå, bedre enn Jakob Sande. Som i "Etter ein rangel"

ETTER EIN RANGEL

I morgon vil eg byrja på eit nytt og betre liv,
trur eg.
Eg skal aldri gå på fylla meir og skjera folk med kniv,
trur eg.
Eg skal aldri skråla visar meir i laddevinsrus,
men synge åndelege sanger i Zions bedehus,
trur eg.
Alle kvinnfolk som eg møtar skal eg sky som bare fan,
trur eg.
Og gå vyrdeleg forbi dei som ein nybakt kappelan,
trur eg.

Eg skal sitte som ein munk i ein misjonskone-ring,
og drikka kaffe medan drøset går um åndelege ting,
trur eg.
Det skal ingen meir få sjå meg når det lir til høgste natt,
trur eg,
koma ruslande på heimveg utan stivety og hatt,
trur eg.

Eg skal legga meg når grisen går til kvile i sitt bol,
og stå opp når hanen flakser og gjel i morgonsol,
trur eg.
Ja, i morgon skal eg byrja på den gode veg som sagt,
trur eg.
Taka striden upp mot kjøtet og den heile develsmakt,
trur eg.

Men i dag lyt det få vera, for eg er so spøkje tyrst
at eg må ha eit ølkrus til å leska meg på fyrst,
trur eg.

Vox leser fredagslyrikk: Jacob Sande

Julebordsesongen er på sitt mest potente. Fisk skal rakes, svin skal ribbes og sau skal pin(n)es. Og ikke minst skal det akevittes. Leveren er i høyeste alarmberedskap og hvite dager er langt borte. For ikke å snakke om netter. Jeg grugleder meg en smule til kveldens eksesser, for i morgen er dagen da selv snøfall føles som torden.

Derfor blir den en fra mitt hjemfylke som står for dagens lyrikk. Som passer perfekt til julebordangeren: Ta vel i mot: Jacob Sande.

Etter ein rangel

I morgon vil eg byrja på eit nytt og betre liv,
trur eg.

Eg skal aldri gå på fylla meir og skjera folk med kniv,
trur eg.

Eg skal aldri skråla visor meir i laddevinsrus,
men syngja åndelege songar på Zidons bedehus,
trur eg.

Alle kvinnfolk som eg møter skal eg sky som berre fan,
trur eg,

og gå vyrdeleg forbi dei som ein nybakt kapellan,
trur eg.

Eg skal sitja som ein munk i ein misjonskone-ring,
og drikka kaffi medan drøset går um åndelege ting,
trur eg.

Det skal ingen meir få sjå meg når det lid til høgste natt,
trur eg,

koma ruslande på heimveg utan stivety og hatt,
trur eg.

Eg skal leggja meg når grisen går til kvila i sitt bol,
og stå up når hanen flaksar og gjel i morgonsol,
trur eg.

Ja, i morgon skal eg byrgja på den gode veg, som sagt,
trur eg,

taka striden upp mot kjøtet og den heile djevlesmakt,
trur eg.

Men idag lyt det få vera, for eg er så spøkje tyrst
at eg mest må ha eit ølkrus til å læske meg på fyrst,
trur eg.